Το καλοκαίρι, σε διάφορες περιοχές της χώρας, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με γνωστούς και φίλους –αλλά και με άγνωστους- για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Οφείλω να ομολογήσω πως άκουσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα:
«Θα ψηφίσω τον Ντιριντάχτα γιατί μου έβγαλε κάτι έγγραφα χωρίς να χρειαστεί να ακολουθήσω την διαδικασία». «Θα ψηφίσω τον Κατσαπλιά, γιατί μου έβγαλε....
ένα ψεύτικο πιστοποιητικό ότι είμαι μόνιμος κάτοικος εδώ στο νησί και έτσι γλίτωσα έναν σκασμό λεφτά στην αγορά που έκανα». «Θα ψηφίσω την Πατσαβούρα γιατί προσέλαβε και τα δυο παιδιά μου σε υπηρεσίες του δήμου».
Διάβασα τις προάλλες το άρθρο ενός δημοσιογράφου εναντίον του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ για την δημαρχία της Αθήνας, του κ. Καμίνη. Τον απαξίωνε εντελώς και τον ειρωνευόταν. Η λεπτομέρεια είναι πως ο δημοσιογράφος εργάζεται σε πολύ ζημιογόνο –και μάλλον άχρηστο- μέσο του δήμου Αθηναίων και ξέχασε να γράψει πως ο κ. Καμίνης θα του ήταν πολύ πιο συμπαθής αν μπορούσε να του εγγυηθεί πως την επόμενη των εκλογών θα τον διατηρήσει στην –παρασιτική- θέση που του πρόσφερε ο κ. Κακλαμάνης.
Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, αλλά οι πάντες συνεχίζουν να ψηφίζουν όχι με γνώμονα το καλό του τόπου αλλά με τα ιδιοτελή κριτήρια τα οποία οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Διεξάγεται αυτές τις ημέρες ένας –τάχα μου- δημόσιος διάλογος, για το αν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχουν μορφή δημοψηφίσματος για το μνημόνιο ή είναι εκλογές που αφορούν μόνο την αυτοδιοίκηση. Η γνώμη μου είναι πως αυτό το δίλημμα είναι ψεύτικο και κατασκευασμένο, και έχει ως αποκλειστικό σκοπό να οδηγήσει τους πολίτες στις κάλπες και να νομιμοποιήσει το καθεστώς.
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Απλώς, μετά την τεράστια αποχή στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές, αυτό που φοβάται όλο το άθλιο κομματικό σύστημα –και το οικονομικό κατεστημένο- είναι την πιθανότητα η αποχή να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, να απαξιώσει εντελώς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και να οδηγήσει στην ανατροπή του.
Να μην ξεχνάμε πως στις εθνικές εκλογές η αποχή ήταν δεύτερο κόμμα με 30% -δηλαδή με 1% λιγότερο από το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνά με το 31% του εκλογικού σώματος και έχει το θράσος να μιλάει και για δημοκρατία.
Αφού –ας είμαστε ειλικρινείς- οι Έλληνες ψηφίζουν με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον, η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι συνειδητοί και τίμιοι Έλληνες δεν πρέπει να ψηφίσουν. Έτσι, θα ξεχωρίσουν τη θέση τους από όλα αυτά τα τομάρια που θα ψηφίσουν για κάποιο ρουσφέτι.
Δεν θα ψηφίσω στις δημοτικές εκλογές, όπως δεν ψήφισα και στις εθνικές εκλογές. Δεν ξέρεις πολλά για εμένα, αλλά ξέρεις τουλάχιστον πως δεν είμαι ένα καθίκι που θα πάει να ψηφίσει τον Κακλαμάνη ή τον Καμίνη επειδή του έταξαν μια θέση ή μια εκδούλευση. Είμαι τίμιος άνθρωπος – δεν είμαι κάθαρμα. Εσύ;
Η χώρα χρεοκόπησε, αλλά τόσους μήνες μετά όλοι παραμένουν στη θέση τους –πλήρης ατιμωρησία. Μιλάνε για μεγάλες αλλαγές, αλλά δεν υπάρχουν υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία - οι ίδιοι πολιτικοί, οι ίδιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι ίδιοι μεγαλοεκδότες, οι ίδιοι καναλάρχες, τα ίδια παπαγαλάκια συνεχίζουν να παίζουν το άθλιο και βρομερό παιχνίδι τους σε βάρος αυτής της χώρας που κάποτε νομίζαμε πως είναι η πατρίδα μας.
Αισθάνομαι υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας. Δεν έχει σημασία που δεν ψήφιζα κόμματα εξουσίας. Τα κόμματα της Αριστεράς –και οι εκπρόσωποί τους- αποδείχτηκαν εξίσου ξεπουλημένα και βλαβερά για τη χώρα.
Έβλεπα έναν τζουτζέ της Αριστεράς –ο οποίος πριν εκλεγεί βουλευτής το έπαιζε αναρχικός και ήθελε να κάψει τη Βουλή- να διαφημίζει την υποψηφιότητά του στην Τρέμη, τον Πρετεντέρη και τον Τσίμα, αποκαλώντας τους μάλιστα «αγαπητούς συναδέλφους». Εμετός!
Προσωπικά, δεν έχω άλλο τρόπο να αντισταθώ στο ξεπούλημα και τον εξευτελισμό της χώρας μου. Το να μην ψηφίσω είναι η απόλυτη πολιτική πράξη.
Δεν ψηφίζω κανέναν, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, είμαι λέφτερος! (Και τίμιος!)
Πηγή:
Πιτσιρίκος
